Aslında bizler çok
şanslıyız, ailemiz ile istediğimiz yere gidebiliyor ve eğitim alabiliyoruz ama
herkes bizim gibi değil. Diğer ülkelerde de bizim gibi olanlar var ama her yerde
savaş var ve bu savaşlarda bebekler, çocuklar, yetişkinler ölüyor. Yüzlerce
canlı bu savaşlarda evinden, ailesinden, hayatından oluyor. Niye dünyamızda
kötü düşünen, kötü duyguları ve davranışları olan insanlar var hiç bilmiyorum.
Hepsi onların elinde, kendilerini iyi şeylere verip iyi olmak varken niye
kötülüğü seçiyorlar, bilmiyorum. Niye masum insanlara saldırıyor ve insanları,
hiç tanımadıkları insanları öldürüyorlar, anlamıyorum.
Bu savaşlarda çocuklar
sakat kalıyor, hastaneler onlara güzel bakamayınca ömür boyu öyle kalıyorlar. Savaşlardan
sonra göç etmiş yetişkinler belki yaşadıkları yerlerde öğretmen, doktor, avukat
ise buralara geldiklerinde 15 – 20 kişi yaşıyorlar.
Bu dünyada savaşlar
olmasaydı keşke. Keşke bu dünyada her yerde barış olsa. Bombalar patlamasa,
insanlar ölmese, tüfek sesleri kesilse, insanlar rahat rahat yaşayabilse. İdil SERTER 6-B
