Sevgili Ata’m,
Seni
hiç görmeden sevdim, hem de çok özledim. Bizi geri kafalılardan kurtardın.
Keşke burada olsaydın diyeceğim fakat keşke demek iyi bir şey değil der annem
ve babam. Peki, bizi şimdiki geri kafalılardan kim kurtaracak? Sen yoksun,
büyüklerimiz bir şey yapamıyor, yoksa yapabilirler mi? Bazen bazı büyüklere de
kızıyorum, bazıları geri kafalı. Peki, her büyük, vatan uğruna ölebilecek
durumda mı? Belki sadece kendilerini düşünüyorlar. Bu durumda vatanı tertemiz
yapıp yeni bir beyaz sayfa açma işi biz yeni nesle kalıyor. Peki, her genç bunu
yapabilecek mi? Her gün kafama bu sorular doluşuyor. Ben yapabilir miyim?
Herkesin aklına geliyor mu bu sorular? Yoksa ben herkesten farklı mıyım? Bir
tek ben böyle düşünüyorsam gelecekte ülkenin hali ne olur? Eminim ki benim gibi
düşünen bir sürü kişi vardır. Atatürkçü okullarda okuyan, sana saygı duyan bir
sürü çocuk, genç vardır. Sence de öyle değil mi? Atam yoruluyoruz, sıkılıyoruz,
olmamalı bence bunlar, vatan uğruna dimdik durmalıyız. Biz şimdikilerden
farklıyız. Biz geleceğiz, biz tek yüreğiz. Bir odaya doluşmuş milyonlarca
kişiyiz. Her şeyin değerini bilen saygılı kişilikleriz. Minicik bir odada sıkışsak
bile birbirimizin varlığıyla yetiniriz. Ata’m, biz onlardan farklıyız. Senin
izinde yürüyen, yanlışı ezip geçen tek yüreğiz biz. Hep de öyle kalacağız. Sevgilerimle. Yağmur KASKAN 7-B
