Daha
dün sıcacık evimde yaşıyorken şimdi bir sokak köpeği oldum. Sahiplerim gözümün
yaşına bakmadan beni sokağa attılar. Beni sokaktan kurtarmışlardı. Onları çok
sevmiştim ama onlar beni bir cins köpeğe değiştirdiler.
Sokaktaki
hayatıma alışmaya çalışıyorum. Gün geçtikçe hayat benim için daha da
zorlaşıyor. Yeni arkadaşlar edindim. Bir evim de var. Ev dediğim, çalılıklarda
yaşıyorum. Eski evimden daha sıcak değil ama yine de bir yuvam var.
Bugün
biraz dolaşmaya karar verdim. Arkadaşım Mono ile yollara koyulduk. O da benim
gibi sokağa atılmış. Önce çöplerin kenarından yemek yedik. Sonra fıskiyelerde
yıkandık, biraz üşüdük ama yıkanmamız gerekiyor. Fıskiyelerde ıslanmak çok
eğlenceli. Fakat yemek bulmak zor oluyor. İnsanlar bizi hiç düşünmüyor. Düşündükleri
sadece kendileri. Sokakta, birkaç insan
durup bizi sevdi. Çok tatlılardı ama bizi sahiplenseler, eminim bir hafta sonra
dışarı atarlar. Artık insanlara karşı güvenim kalmadı.
Oyun
oynamak için parka gittik. En sevdiğim şey de kedilerle oynamak oldu. Kedilerle
köpekler anlaşamaz derler ama aslında biz çok iyi anlaşırız. Öğleye doğru
parktan ayrıldık ve tekrar yola koyulduk. Artık dönme vakti gelmişti. Ara
sokaklardan birinde yürüyorduk, aniden önümüze bir araba çıktı ve patimi ezip
geçti. Beni görmemesi imkânsızdı. Patim çok acıyor ve kanıyordu. İlk 5 dakika
patimi hissetmedim. Gerçekten çok korkmuştum. Arkadaşım Mono havlayarak
etraftan yardım istiyordu. İnsanlar ise ne kadar acımasız.
Bir
süre sonra, Mono yanında küçük bir kızla geldi. Artık gücüm kalmamıştı, yerde
yatıyordum. Patimin kanaması durmuştu ama çok acı çekiyordum.Küçük kız beni
kucağına aldı ve hemen ailesinin yanına götürdü. O incecik ve narin bedeniyle
beni nasıl taşıdı, hala inanamıyorum,ben biraz iriyimdir de.
