EĞİTİM HER ŞEYDİR

Eğitim, insanın doğumundan ölümüne kadar süregelen bir öğrenme sürecidir. Bireylerin yeteneklerine, kültürel faktörlere göre sistematik bir şekil verilir. Kişilerin toplum içinde yerlerini almaları için var olan bilgilerini, becerilerini, kişiliklerini geliştirmede eğitimin ve eğitmenlerin dolayısıyla öğretmenlerin rolü büyüktür. İşte tam da bu anlamda ''öğrenmenin yaşı'' sözü bunun için söylenmiştir diyebiliriz.

Eğitim, hayatımızın her alanında karşımıza çıkar. İlkokul çağında başlayan bu süreç olgunluk çağına kadar sürebilmektedir. Öylesine uzun bir süreçtir ki insan hayatının neredeyse 1/4'lük bölümünü kapsar. Bir işe başlamak için yaptığımız başvuruda eğitim hayatımız sorgulanır, bu yüzden okumak çok önemli bir servettir. Okumak bir günlük değil, bir ömür boyu devam eden bir eylemdir. Zülal Gerçek USTAOL 6-A

KALEM KILIÇTAN ÜSTÜNDÜR

Tarihin başından beri insanlar savaşmaktadırlar. Neden mi? Çünkü mağaralarını, eşyalarını, çocuklarını, evlerini ve arazilerini korumak isterler, bu çok da normal bir durumdur ama saldırmak ve üstünlük sağlamak için savaşmanın savunulacak bir tarafı yoktur.

İnsanlar hala saldırmanın daha üstün olduğunu zannediyorlar ama fark etmiyorlar, bilimin simgesi olan kalemle daha güzel şeyler yapacaklarını anlamıyorlar. Oysaki silah intikam duygusu ortaya çıkarır. Örneğin birisini yaraladın, o da seni yaralamak ister ancak birisine aklın, düşüncen yani bilimle karşılık verirsen, ona silah tutmayıp güzel ve özenle düşünülmüş sözcükler söylersen o da sana mantığıyla cevap verir.

Sonuç olarak bilimin, mantığın, düşüncelerin simgesi olan kalem her silahtan üstündür. Ekin Güney OKUMUŞ 5-B 

İNANILMAZ

Buna inanamıyorum, ben şu an  40 yaşındayım. İkiz kızım ve kocamdan oluşan bir ailem var. Ayrıca köpek ve kedim de var. Fotoğraflara bakıyorum da ortaokuldan tanıdığım ve sevdiğim arkadaşlarım var. Müzisyenim ve dahası arkeoloğum da. Fransa’ya, Amerika’ya gitmişim. Buna inanamıyorum, nasıl bir anda her şey böyle hızlı gelişir. Bu galiba rüya diye düşünüp kendimi tokatladım fakat rüya değil, gerçekti. Ben daha ortaokulda okuyordum. 11 yaşındaydım, nasıl olur da liseyi, üniversiteyi bir anda bitirmişim? Nasıl da evlenmiş, çocuk sahibi bile olmuşum? Ayrıca mesleğimde bayağı iyi yerlerdeyim. Amerika’yı, Fransa’yı, tek tek her yerini nasıl gezmişim? Dahası dünyayı gezmeye karar vermiş ve onun için para biriktiriyorum. Bunların hepsi rüya değil de ne? İkiz kızlarım da 11 yaşında ve kumral. Ben kahverengi saçlıydım, onlar nasıl kumral oluyor? Piyanoyu hala çalıyorum ve gösterilere  çıkıyorum, buna çok sevindim. Ortaokuldaki öğretmenlerimizle bütün sınıf buluşup her pazarları ya sinemaya, tiyatroya gidecek ya da kahvaltı yapacaktık. Her şey çok güzeldi fakat ben bu olanların hepsini yaşamak istiyordum çünkü bunun bir rüya olduğunu anlamıştım. Bunlar olacaktı fakat ben bunları tek tek yaşamak istedim ve ansızın gülerek uyandım. Şimdi ise okula gitmeliydim. Zeynep YILDIRIM 6-B

BİZİM ENGELLEYEN İPLER

Yaşamımızda bizi engelleyen bazı ipler vardır. Karşımıza sürekli çıkan bu ipler gerçek ipler değildir. İpler aslında hayatta karşımıza çıkan sorunlardır. Hayatta biz oyuncak bir kukla olursak sorunlar da bizi yönlendiren kişiler olur. Bizi engelleyen sorunlardan kurtulmak için okuyup çalışarak cesaretli ve güçlü olmalıyız. Güçlü demek, dayanıklı olup sanki demirden bir duvar gibi olmaktır. Reklamlarda da dediği güçlüyü yenebiliyorsan gerçekten de güçlüsündür. Bazı sorunlar vardır ki çalışmakla çözülmez. Mesela ailevi sorunlarda güçlü olmalıyız.

Her zaman kendimize güvenmeli, gerektiğinde çok çalışmalı, azimli olmalıyız. İnsan kendine güvenirse her derdin altından kalkar. Zor durumlarda olumsuz ve umutsuz olmamak çok önemlidir çünkü olumlu olmak, inanmak her zaman, her konuda önemli ve gereklidir. İnanmak kolay yapılan bir şeydir çünkü istediğin her şeye inanabilirsin. Ne demiş Bruce Calvert: “İnanmak, düşünmekten kolay. Bu yüzden, düşünenden çok inanan var.”

Şimdi asıl konuya dönelim; bizi engelleyen sorunlar bizim derslerde dikkatimizi, başarımızı etkileyebilir veya psikolojimizi sarsabilir yani sorunlarımızı önemsemeliyiz çünkü bu hayata bir kez geliyoruz. Önemsemeliyiz ama bazı durumlarda da çok üstüne düşmemeliyiz. Bu hayata bir kez geliyoruz, tadını çıkarmalı, bu ömürde iyi anlar geçirmeliyiz; başkasının hayatını değil de kendi hayatımızı yaşamalıyız. Zeynep YILDIRIM 6-B

BARIŞ İSTİYORUM

Barış istiyorum

İlk önce ülkemde

Çocuklar ölmesin,

Analar ağlamasın diye.

Kendi ülkemde benim insanıma

Düşman olmak istemiyorum

El ele yaşamak varken bu ülkede

Bu düşmanlık niye bilmem

Oysaki ne kadar çok kan döküldü

Bu topraklarda

Ne geceyi bildi ne gündüzü

Çanakkale’de şehit olan atalarım

Bir karış toprağı koca vatana çevirdiler

Yurtta sulh cihanda sulh

Dedi canım ATAM

Neden şimdi birlik olamıyoruz,

Vatanımızda huzurlu yaşamıyoruz?

Ben düşmanlık ve savaş değil de

Barış istiyorum bu topraklarda.

                                                                                   Berk SİMAV  6-A

BARIŞ İSTERİM

Barış isterim ben,

Yaşadığım dünyadan,

Çocuklar ölmesin,

Analar ağlamasın.

Barış isterim ben,

Konuştuğum herkesten,

Gözyaşı olmasın,

Kahkahalar çınlatsın dünyayı.

Irmak isterim ben,

Kötülüklerin akıp gittiği,

İyiliklerin dönüp geldiği,

Bir dünya isterim,

Bembeyaz bayrakların uçtuğu,

Barış güvercinlerinin hayat bulduğu.

                                                           Bora KOZAK  5-A

BARIŞ

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde Barış isminde bir çocuk varmış. Bu çocuk kendi ismini hiç sevmezmiş, isminden yakınıp dururmuş.

Günlerden bir gün bu çocuk kaleminin kırıldığını fark etmiş. Sınıfına kalemini kimin kırdığını sormuş. Bütün arkadaşları “KEREM!” diye bağırmış. Barış buna inanmamış çünkü Kerem sınıfındaki en yakın arkadaşlarındanmış ama eğer bütün sınıf öyle diyorsa öyledir diye düşünmüş Barış. Barış orta parmağını işaret parmağının üstüne koyarak küs işaretini Kerem’e doğrultmuş. Kerem buna çok üzülmüş.

Bu olayın üstünden 2-3 hafta geçmiş. Barış en yakın arkadaşlarından biri olmayınca bir parçası eksik gibi hissetmiş. Onun için her gün birbirinden sıkıcı geçmiş. Bunun üzerine Kerem’le barışmaya karar vermiş. Kerem bu öneriyi tereddütsüz kabul edince Barış’ın ağzı kulaklarına varmış.

Barış bundan sonra kendi isminin önemini anlamış. Kendi ismiyle övünmeye bile başlamış, Barış isminin anlamıyla ilgili güzel düşüncelere dalmış… Sarp Ada KAYA 5-A

BARIŞ ARTIK

Barış artık kendinle

Barış artık dünyayla

Etrafına bak, bak etrafına

Binlerce ülkesi uğruna ölmüş

Şehitler duruyor etrafında

Barış artık ülkenle

Barış artık dünyayla ki

Savaşlar bitsin

Dünyaya barış gelsin.

                                                Celine ŞİRİN 5-B

ZORLA BARIŞ

Bir varmış, bir yokmuş. Çok eski bir krallığa hükümdarlık eden çok hain bir kral varmış. Bu kral çok zenginmiş fakat bu zenginliğini halkı ile paylaşmazmış. Ayrıca hep savaş olsun istermiş. Halkının cahil kalsın diye her şeyi yaparmış.

Bir gün krallığında çok büyük bir savaş çıkmış. Bir sürü bomba patlamış, çok kişi ölmüş. Buna itiraz eden olmuş olmasına ancak itiraz edenlerin sözleri sanki uzay boşluğunda gibi uçmuş gitmiş. Yurtta savaş gittikçe büyümüş ve bütün dünyaya yayılmış.

Kralı sevmeyen kişiler ona hain derlermiş. Bu kralın bir de kızı varmış. İsmi Merida’ymış. Merida büyüdüğünde krallığı babasının elinden kurtarmaya karar vermiş. Dünyada barış istiyormuş.  Babasına her zaman şu insanlara çektirdiğin yetti, dermiş. Ama nafile, babası onu dinlemez hatta “Bütün dünya bizim olacak kızım!” dermiş. Bir gün Merida babası Paris’e savaş açmış. Savaş alanında herkesi uyku iksiri ile uyutmuş. Savaş alanının ortasına geçip “Barış istiyorum!” diye bağırmış. “Bu dünyada barış ve kardeşlik olmazsa biz yaşamayalım daha iyi!” demiş. Herkes Merida’ya hak vermiş. Birlikte savaşı durdurmuşlar. Artık dünyada barış hüküm sürüyormuş. Kötü kral ise her zaman yaptığı gibi kaçmış. Ceyda GÜLER 5-B

PERİ İLE PRENS

Bir varmış, bir yokmuş. Çok uzak diyarların birinde bir peri yaşarmış. Peri çok dost canlısı biriymiş. Adı da Alex’miş. Alex bir gün dolaşırken çok yakışıklı bir prens peri görmüş. Şöyle düşünmüş: “Doğrusu bu çok garibime gitti. Bu küçük mahalleye hangi akla hizmet geldi ki?”

Alex’e annesi seslenmiş, bu yüzden düşünmeye fırsat bulamamış. Annesi: “Yüzünü gören cennetlik yahu!” demiş. Alex konuyu değiştirmek için “Acıkmış kudurmuştan beterdir.” demiş. Annesi gülmüş ve “Acele işe şeytan karışır.” demiş. Beraber yemek yapmaya başlamışlar. Birden kapı çalmış. Gelen prensmiş. Alex’in eli ayağına dolaşmış. Kapıyı açmış. Sonra prens ile tanışıp sohbet etmişler. Prens onu sarayına davet etmiş. Alex de hemen kabul etmiş. Ayrılırken peri prense daha çok ilgi duyuyor durumdaymış. Prens küçücük evden çıkarken ayağı kaymış ve yere düşmüş. Ama hiçbir şeyi yokmuş. Peri içinden “Sana gelecek zarar mala gelsin.” demiş.

Prens ertesi sabah Alex’i almaya gelmiş. Bu arada prens de Alex’e abayı yakmış. Prens hemencecik Alex’i evine davet etmiş. Alex de hemen yeşil ışık yakıp tamam demiş. Yolculukta Alex dan diye prense: “Eğri oturup doğru konuşalım.” demiş. “Beni seviyor musun? Çünkü ben seni çok seviyorum!” Prens periyi öpmüş. Saraya gittiklerinde kırk gün kırk gece düğün yapmışlar. Ben oradaydım, hepinize selamları var. Ceyda GÜLER 5-B

UMUTLAR VE ENGELLER

İnsanların yaşamının her bir evresinde farklı sıkıntıları olur, bu türlü sıkıntıları aşmak  için biraz zaman gerekebilir,  önlerine  engeller çıkabilir. Umutsuzluklara neden olabilir. Bunları geride bırakmak için hayatımızda bizi engelleyen sorunların üstesinden gelmeniz lazım.

Eskiden insanlar günümüz insanlarına göre daha sabırlı daha olumlu insanlardı. Günümüz insanları hayatlarında giden olumsuzlukları görüp hemen pes eder. Örneğin iş hayatında kötü gidip işinden ayrılması gibi.

Yaşamımızda  bizi engelleyen tüm olumsuzlukları sabır ve sükunetle  karşılamamız gerekir. Yapılması gereken her ne varsa sevdiklerimizle üstesinden gelmemiz hayata umutla bakmamızı sağlar. Melissa ŞİRİN 6-B

YIL 2044

Yıl 2044, aylardan temmuz. Bugün tam 40 yaşındayım. Geriye dönüp baktığımda ne kadar çok şey yaşamışım. Tevfik Fikret İlköğretim Okulu’nda okuduğum günler daha dün gibi aklımda. Zaman ne çabuk geçti. Ne kadar güzel arkadaş çevrem vardı. İlkokuldan en sevdiğim arkadaşlarımla birlikte Galatasaray Lisesi’ni kazandık. Okulda çok şey öğrendim, birçok da yeni arkadaş edindim. Gerçekten çok güzel bir okuldu. Çok çalışarak liseyi de geçtim. Üniversite için İtalya’da bir okulda tasarımcılık okudum. Üniversitede ilkokuldan beri birlikte olduğum çocukluk arkadaşlarımdan ayrılmak zorunda kaldım. Onlar da kendi istedikleri bölümler için farklı üniversitelere gittiler. Çocukluğumdan beri hayalini kurduğum bölümü okuduğum için çok mutluydum ama ailemi de çok özlüyordum. Hedefim ileride çok ünlü bir modacı olmaktı. Bunun için çok çalıştım ve hedefimi gerçekleştirdim. İş hayatında tecrübe kazanmak ve bu alanda insanlar tanımak için bir firmada işe başladım. Bir yandan da yüksek lisan eğitimimi tamamlamaya çalıştım. Çocukluğumdan beri hayalim kedi tasarımlarımı yapmaktı. Yıl 2044. Şu an 40 yaşındayım. Hayallerimin çoğunu gerçekleştirdim. Artık kendi tasarımlarımı yaptığım bir butiğim var. Çok mutluyum… Ayça Deniz KAYA 6-A

YENİ BİR HAYAT

Bir gece yatağımda yatarken bir rüya gördüm. Bir uyandım büyümüşüm, boyum 2 metre olmuş. Ve sonradan net olarak hatırladım ki bir önceki gece rüyamda çocuk olduğumu görmüşüm.

İşime gitmek için hazırlandım. Bir bilgisayar mühendisiydim. Program yazıyordum. İyi bir işti. 1980 model korvetimle çalıştığım yere geldim. Çalıştığım firmanın adı Rockstar’dı. Orada çok iyi bir arkadaşım vardı. Adı Jordan’dı. Sevmediğim bir yanı vardı, o da çok sigara içmesiydi fakat onu severdim. İşimde bir oyun üzerine program hazırlardık. İş bitince arabama atlayıp eve giderdim. Eve gitmem tam 2 saat sürerdi çünkü evim şehir merkezinden uzakta, dağdaydı. Eve gelirdim. Yalnız yaşardım. Yemeğimi yiyip kitap okurdum. Sonra çalışmaya başlardım. Bir günüm böyle geçerdi. Mehmet ÖZGÖR 6-A

BARIŞ SONRASI MUTLULUK

Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde birbirinden nefret eden iki ülke varmış. Bu ülkeler nefret ve acı ile beslendikleri için sürekli aralarında kavga ederlermiş. Kara Bulutlar Ülkesi Karanlıklar Ülkesi’ne, Karanlıklar Ülkesi de Kara Bulutlar Ülkesi’ne hükmetmek istiyormuş. Tüm bu kavgaları,  anlaşmazlıkları iki parça toprak için yapıyorlarmış.

Ve bir gün uzak diyarlardan ak sakallı bir dede çıkagelmiş. Bir zamanlar kardeş gibi yaşayan bu ülkelerin bu duruma düşmesine inanamayıp iki ülkenin insanlarına unutulan barışı anlatmış. İnsanların bazıları değişmek isteyip başarırken bazılarının ise hiçbir şekilde duyguları değişmemiş. Zamanla insanlar kendilerini yıpranmış, mutsuz, umutsuz hissettikleri için barış kelimesi onlar için daha anlamlı gelmeye başlamış.

Bir gün Kara Bulutlar Ülkesi’ndeki insanlar isyan edip “Biz artık kavga değil, dostluk ve barış içinde yaşamak istiyoruz.” demişler. Aynı hisleri Karanlıklar Ülkesi’ndeki insanlar da hissedince iki ülkenin başındaki liderler barışın olmasına karar vermişler. Bunun üzerine Kara Bulutlar Ülkesi Beyaz Bulutlar Ülkesi’ne dönüşmüş, Karanlıklar Ülkesi de Aydınlıklar Ülkesi olmuş. Ve tüm insanlar barış sonrasında kardeşçe mutlu ve huzurlu bir yaşam sürmüşler. Melissa ŞİRİN 6-B

BARIŞ OLMALI

Barış olmalı

Bütün dünyayı sarmalı

Küçükler cıvıl cıvıl koşup oynarken

Büyükler sevgiyle bakmalı.

Barış olmalı dünyada.

Kuşlar özgürce uçabilmeli

Uçurtmalar özgürce havalanmalı

Çocukların elinde.

Çiçekler rengarenk barış kokmalı

Barış olmalı dünyada.

Gökkuşağı gibi

Barış köprüsü kurulmalı

Dünyanın bir ucundan bir ucuna.

Bu köprünün altında insanlar kucaklaşmalı.

Barış olmalı dünyada.

Sen, ben olmamalı,

Biz olmalı.

Kötülüklerden arınmalı,

Barış kazanmalı.

Barış olmalı dünyada.

                                   Ayça Deniz KAYA 6-A

BARIŞ

Barış her olumlu duyguyu içeren mutluluktur.

Adaletle, özgürlükle arkadaş.

Rüya değil, hayal değil gerçek ihtiyacımızdır.

Istırabını dindirebilecek insanlığın,

Şok eden savaşlara karşı.

                                                             Uras SEÇGİN 6-B

PRENS, PRENSES, BARIŞ

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda bir prens varmış. O zamanlar çok savaş oluyormuş. Bir gün bir ülkeyle savaşırlarken bir kız görmüş. Kız çok güzelmiş. Prens çok fazla araştırma yapmış ve kızın kim olduğunu bulmaya çalışmış. O ülkeyle olan bir sonraki savaşlarına kadar araştırmış. Savaş günü gelmiş çatmış. Savaş sırasında prens o kızın düşmanın kızı olduğunu görmüş çünkü kız düşman krala sarılıyormuş. Prens hayal kırıklığına uğramış. Ve savaş bitince odasına kapanmış. Akşam yemeğine kadar düşünmüş ve babasına bu olayı anlatmış. “Hemen bir barış yolu bulalım.” demiş. Prens babasına çok teşekkür etmiş. Düşmanlar barışmış. Önce barıştıklarını ülkelerine duyurmuşlar. Sonra barışın önemi ile ilgili bir yazı yazılmış.

Bu yazının metni aşağıdaki gibiymiş:

Barış önemlidir çünkü,

·         Mutluluk,

·         Huzur,

·         Sevinç,

·         Hoşgörü,

·         Saygı getirir.

Bunlar yaşandıktan sonra prens karşı krallığın kızı ile tanışmış. Kız da prensi çok sevmiş ve bunu babası ile paylaşmış. İki kral konuşmuş ve çocuklarını evlendirmişler.

Onlar ermiş muradına, biz çıkalım kerevetine. Gökten 3 elma düşmüş. Kimin ne muradı varsa onun başına.Yağmur KASKAN 6-B

ANAHTARIN ŞİFRESİ

Bir varmış, bir yokmuş. Bir mahallede üç arkadaş varmış. Bunların adı Ali, Murat ve Esra imiş. Üçü de yoksul bir ailenin çocuklarıymış. Her gün okul çıkışı sokakta oyun oynarlarmış. Bir gün okul çıkışı üç arkadaşın da karnı zil çalıyormuş. Evden yemek almaya gitmişler. Ali'nin annesi: "Biri yer, biri bakar, kıyamet ondan kopar, paylaşın bu yemeği.” demiş.

Yemeklerini alır almaz sokağa geri dönmüşler. Birden Murat'ın gözleri fal taşı gibi açılmış. Yerde bir anahtar görmüş.  Üç arkadaş anahtarı incelerken güneş ışığında ortaya simgeler çıktığını görmüş. Bu simgeler yaprak, su damlası ve 7 rakamı imiş. Esra: "Kalıbımı basarım ki bu su damlası bizim evin oradaki gölü simgeliyordur." demiş. Bu fikir diğerlerine mantıklı gelmiş. Ertesi gün göle gitmişler ve ipucu aramaya çalışmışlar. Murat diğer ikisine: "İki ayağımı bir pabuca sokmayın." demiş. Üç arkadaş eve dönerken yoldaki bir çocuk: "Murat ile Esra çok yakın mı ne?" demiş. Ali Murat'ı teselli etmek için "Boş ver, elin ağzı torba değil ki büzesin." demiş. Bu olaydan sonra herkes evine dönmüş. Esra anne ve babasının tartıştığını görmüş. Annesinin şu sözünü duymuş Esra: "Ayağını yorganına göre uzat bey!" Ertesi gün üç arkadaş gölün etrafında tekrar buluşmuşlar. Ali Esra'ya: "Bu ne hal, yüzünden düşen bin parça." demiş. Esra dün gece olan tartışmayı anlatmış. O sırada çıkan bir rüzgarla yapraklar uçuşmuş. İşte o an Murat'ın aklına anahtardaki yaprakların ağacı simgeleyebileceği aklına gelmiş. Hemen gölün etrafında diğer simge olan 7. ağacın altını kazmışlar. O an en mutlu oldukları anmış çünkü hem bir şifre çözmüşler hem de torba torba altın bulmuşlar. Bir yandan da ailelerini zor durumdan kurtarmışlar. Esra tüm okula dondurma ısmarlamayı önermiş ama Ali: "Bütün paramızı harcamayalım çünkü siz de biliyorsunuz ki sakla samanı gelir zamanı." Barış ERYAVUZ 5-B 

BARIŞ OLSUN DÜNYADA

Bir savaş var dünyada,

Bir de barış.

Ama biz savaşı seçiyoruz,

Kötü yolda gidiyoruz.

Durduralım bu savaşı,

Barış getirelim dünyaya.

Barış iyilik demek,

Sevgi ve saygı demek.

Barış olsun dünyada,

İhtiyacımız var iyiliğe,

Sevgiye ve saygıya,

Son verelim artık bu savaşa.

                                                  Barış ERYAVUZ  5-B 

TATLIŞ KİRAZLAR

       Bir zamanlar Menekşe ve Yunus adında çok iyi iki arkadaş varmış. Menekşe Pıtır Köy’de, Yunus ise Çıtır Köy’de yaşarmış. Birbirine komşu olan bu iki köyün insanları kiraz ile geçimlerini sağlarlarmış. Menekşe ve Yunus, yasak olduğu halde her gün uzun süre oynarlarmış. Bir gün buluştuklarında şelalenin orada oynarken bir kulübeye rastlamışlar. Kapıyı çalınca yaşlı bir adam kapıyı açmış. Çocuklara bu iki köy arasındaki düşmanlığı anlatmış ve bunun bir kiraz festivalinde başladığını söylemiş. Ve devam etmiş: “Kiraz Festivali’ne birçok insan ve gurme gelmiş. Gurmeler iki köyün kirazını da çok güzel bulmuşlar, çok büyük bir firma bu kirazları bir marka adı altında satmak istemiş. Pıtır Köy’den biri hemen atılmış: “Bu markanın adı ‘Pıtır Kiraz’ olmalı.” demiş. Çıtır Köy’den biri ise: “Tabii ki de hayır, ‘Çıtır Kiraz’ olacak.” demiş. Böylece aralarında çok büyük bir kavga başlamış. Ve bu kavga yıllar süren bir düşmanlığa dönüşmüş.”

   Çocuklar bunun üzerine bir kiraz festivali düzenlemeye karar vermişler. İki çocuk da kendi köylerindeki insanları şelalenin orada bir kiraz festivali düzenlenmesine ikna etmiş. Çocuklar kiraz festivalinin günü gelince her şeyi hazırlamışlar ve festivale yaşlı adam dahil başka birçok köyden insan çağırmışlar. Dışarıdan gelen insanlar, gurmeler iki köyün kirazını çok güzel ve aynı bulmuşlar.      Kirazlarının herkes tarafından beğenildiğini gören köylüler kirazları arasında fark olmadığına ikna olmuşlar, köylüler çocuklara çok teşekkür etmişler ve festivalleri çok özlediklerini söylemişler. Menekşe ve Yunus firma sahiplerini de çağırmışlar ve artık kirazlarını alabileceklerini söylemişler. Firma sahipleri markanın adının ne olacağını sormuş. Menekşe: “İki köyün de isminden oluşan “Pıtır Çıtır Kirazlar” olsun demiş. Yunus da hemen atılmış: “O zaman “Çıtır Pıtır Kirazlar” olsun demiş. Menekşe tam itiraz edecekken durmuş ve düşünmüş. Yaşlı adamın dedikleri aklına gelmiş ve Yunus’a bakarak gülmüş, sonra herkes gülmeye başlamış. Menekşe: “Tamam buldum! ‘Tatlış Kirazlar’a ne dersiniz?” demiş. Bu isim herkesin hoşuna gitmiş ve “Tatlış Kirazlar” adında yeni bir marka ortaya çıkmış. Bu olaydan sonra Pıtır Köy ile Çıtır Köy’ün düşmanlığı sona ermiş. Menekşe  ve Yunus  bu duruma çok sevinmiş. Herkes barış içinde mutlu mutlu yaşamış. İdil TÜRK 5-B

KIDEMLİ DEDENİN DEĞERİ

Bir varmış, bir yokmuş, bir zamanlar dedesiyle yaşayan bir çocuk varmış. Adı Ali’ymiş. Kış günü dedesi şöminenin yanında gazetesini okuyor, Ali cama bakıp kara kara düşünüyormuş. Dedesi sormuş:

-Ne düşünüyorsun öyle bakayım sen?

-Dedeciğim, hangi mesleği seçeceğime karar veremiyorum. İtfaiyeci mi olsam, yoksa pilot mu?

-Ben onu bilemem, ona sen karar vereceksin. Paul Valery demiş ki: “Hayalleri gerçekleştirmenin en iyi yolu başarmaktır.” Sen hangi konuda daha başarılı olduğunu, hangi konunun seni sıkmayacağını düşünüyorsan onu seçeceksin. Bıkmak yok! Hem bir işin en iyisini yapman gerekir, iyi bir Türk vatandaşı olup Atatürk’ün dediği gibi: “Zafer, zafer benimdir diyebilenindir. Başarı ise başaracağım deyip başardım diyebilenindir.” İtfaiyeci mesleğinin hakkını verecek, pilot ise pilotluğunun. Mühendis, mühendisliğinin hakkını bilecek, öğretmen, öğretmenliğini. Einstein’in dediği gibi: “Bir ülkenin geleceği, o ülkenin eğitimine bağlıdır.” Bazı öğrenciler diyor ki: “Ben futbolcu veya basketbolcu olacağım. Matematik veya sosyal öğrensem ne olacak?” Oysa hem cahil olmamak hem de gelecekte her öğrendiğimiz işimize yarayabileceği için öğrenmeliyiz. Yani “Sakla samanı, gelir zamanı.” ve “Damlaya damlaya göl olur.” gibi. Yani derslerine önem vermen gerekir sevgili torunum. Çehov’un dediğini unutma ki: “Aşılması mümkün olmayan hiçbir engel yoktur.” Yani mesleğini sen seç torunum. Gözünün etini yiyeyim çalış.

-Dedeciğim, muhteşem anlatman bir yana o kadar çok özdeyiş ve atasözü kullandın ki umarım ben de senin gibi kültürlü olurum.

-Olacaksın tabii, kimin torunusun. Ama biz de kıdemli olduysak ucunda emek ve çalışmak vardır, sana güveniyorum.  Zeynep KOÇ 5-A

ÇOCUK VE BARIŞ

Çocuklara barışı anlatmalı,

Öğretmeli.

İsim olan Barış’ı değil,

İçinde mutluluk, huzur, dostluk

Olan barışı…

Öğretmeli,

Renk, ırk, din, millet ayrımı yapmaksızın

Kardeşçe yaşayabilmeyi,

Bir Fransız öldüğünde

Ağlayabilmeyi,

Bir mülteci çocuk boğulduğunda

Suçluluk duyabilmeyi

Öğretmeli çocuklara.

Çocuk ve barış birbirine benzer,

İkisi de narin, kırılgan.

Barış için çocuklar,

Çocuklar için barış gerekli.

Her ikisi de korunmalı,

Çünkü barış giderse

En çok çocuklar ölür…

                                                             Mehmet Mert DALKILIÇ  6-A

BİR DOZ BARIŞ

İşte, ne olduysa olmuştu. Talya’nın sabah ödevi yoktu.  Öğlen yemeği koca okulda bir tek ona kalmamıştı. Akşam servisi kaçırmıştı. Bu olayları evde düşünedururken annesi bir yandan yemeği yakmıştı. Bütün bunların aynı gün olması tesadüf değildi elbet. Biri ona şaka yapıyor olmalıydı. Ama kim? Artık Talya’nın dedektif olma sırası geldi de geçiyordu bile. Kendine bir çanta hazırladı. İçine bir fener, bir parça ip, biraz su, birkaç oyuncağı ve yedek pil aldı. Bunlara pek ihtiyacı olmasa da filmlerde hep vardı. Talya çok özeniyordu doğrusu, ertesi gün okula dedektif çantası ile gidecekti. Çok heyecanlıydı, yemeğin yanmasını bile umursamadı.

Erkenden uyudu, kuş cıvıltılarıyla uyandı. Bu güzel sabahın tadını çıkarmak istedi. Çantasına bir daha baktı, heyecanla kahvaltısını yaptı, okul servisine bindi. Serviste heyecanının yerini bir anda korku aldı, üç yıl boyunca her gün bindiği servis uçuyordu. Bu doğru! Çantasına sıkıca sarıldı. Arkadaşlarının yerinde bomboş koltuklar vardı.  Gözünü bir daha açıp kapadı, rüyada da değildi. Hızla bulutların üzerine yükseliyordu. Şimdi ise korkuyu şaşkınlık bastırıyordu. Talya gözlerine inanamadı. Bulutların arasında pembe turuncu karışımında bir ev vardı. Kapısında “23” numara ve  “Talya” yazıyordu. 23 numara Talya’nın uğurlu sayısıydı. O eve doğru ilerledi. Yavaşça kapıyı araladı. Kapı açılınca bir köy çıktı karşısına. Küçükkenki hayallerinden bile  güzeldi. Yürümeye başladı. Her adımında bir ses çıkıyordu. Hızlı yürümeye başladı. En sevdiği şarkı çalıyordu, bu köy ona göre ayarlanmıştı. En sevdiği renkler, uğurlu sayısı, en sevdiği şarkı ve ismi… Bunlar da tesadüf değildi. Yanından birisi geçti. Ona ben neredeyim diye sordu. Yanındaki kadın el işaretleri ile ona bir şeyler söylemek istediyse de  Talya bunu anlamadı. Hiç ses yoktu. Anladı ki burada dil de yoktu. Konuşulan dil olmadığına göre ses de yoktu doğal olarak. Kenarda iki kadın kavga ediyordu. El hareketleri ile olunca  gülesi gelmişti Talya’nın. Ama gülmedi. Yanlarına gidince  gerçekten ciddi olduğunu anladı. Aralarına girdi. El hareketlerinden bir şey anlamadığı için ses çıkarmadı. Birden daha büyük bir ses geldi Talya’nın arkasından. Aslında küçük ve önemsiz değil, büyük ve ciddi bir kavgaydı. Ama hiçbir şey anlamıyordu. Bütün halkı yanına topladı. Kavgalı olanlar sinirle geldiler. Bir tarafa bir grup,  diğer  tarafa bir grup geldi. Öncelikle  Talya onlara Türkçeyi öğretmek istiyordu. Zaten Talya’nın Türkçesi iyiydi. Orada yaşayanlar da zekiydiler zaten. Bir makine ile bütün bilgileri kolaylıkla beyinlerine ilettiler. Artık ses vardı. Talya’nın ağzı açık kaldı. Tek dediği şey “Kavgalar bitmeli.” oldu. Halk bunu duyunca ne yapmalıyız diye sordu. Talya “barış” dedi. Onlara kısaca savaşın zıt anlamlısı deyince daha iyi kavradılar. Sorunlarını konuşarak hallettiler. Herkes mutlu olmuştu. Her tarafta ses vardı ama barış sesleriydi.

Herkes barışmış, kavgalar bitmişti. Köyün kapısındaki Talya’nın ismi ve uğurlu sayısı ne içindi peki? Dedim ya zekiydiler. Atlamışım, geleceği de görüyorlar. Talya’nın geleceğini biliyorlardı. Barışı da biliyorlardı ama biz bilmiyorduk… B. Elif NALÇAKAN 5-B

ERİK ÇEKİRDEĞİ

         Bir varmış, bir yokmuş, evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir çocuk yaşarmış. O çocuk bir gün erik yemiş ve çekirdeğini dışarı atmış. Erik çekirdeğinin duyguları varmış. Erik çekirdeği meğer ağlıyormuş çünkü o toprağa değil, yola düşmüş. Ama onu bekleyen çok zorluk ve sorun varmış. Erik çekirdeği birdenbire yerin titrediğini hissetmiş. Bir bakmış araba geliyor! Çok korkmuş, son anda bir çocuk gelmiş ve erik çekirdeğine bir tekme atmış. Arabadan kurtulmuş ancak çocuk ona o kadar sert vurmuş ki canı çok acımış. Her yeri acıyormuş ancak pes etmemiş çünkü biliyormuş ki zorluklar başarının değerini artıran süslermiş. Sonra rüzgâr çıkmış ve onu yollardan uzaklaştırmış. Sizce nereye gitmiş? Erik çekirdeği rüzgâr çıktığında o kadar çok sarsılmış ki baygınlık geçirmiş. Gözlerini açtığında tarladaymış ama bir fark varmış. Orada bir sürü aralarına yeni gelen erik çekirdeğini konuşan bitkiler varmış. Erik çekirdeği çok mutlu olmuş çünkü yalnız taş duvar olmazmış ve artık arkadaşları olduğuna göre iyi bir hayat yaşayabilirmiş. Aralarından bir tanesi erik çekirdeği gibi bir tohummuş. İsmi ise Kahraman Cek imiş. Kahraman Cek’in en büyük korkusu fırtına imiş çünkü fırtına diğer bitkiler gibi kökü olmayan erik çekirdeği ve Kahraman Cek’i uçurabilirmiş. O yüzden her gün fırtına çıkmasına önlem olarak yanında erzak taşırmış. Gelmiş,  çatmış fırtına günü ve Kahraman Cek ve erik çekirdeğini çok uzağa fırlatmış. Erik çekirdeği hırpalandığı halde mutluymuş. Kahraman Cek ile aynı yere düşmüş, ayrıca bir de Kahraman Cek’in erzağı varmış. Ama bu seferki faklı bir zorlukmuş. Onlar çöldeymişler! Sonra karşılarına birdenbire bir çöl tilkisi çıkmış. Biliyorsunuz ki çöl tilkileri rahat durmaz. Tilki arkadaş canlısı gibi davranarak erik çekirdeğini kapıp gitmiş. Kahraman Cek’in yanında ip varmış. İpi tilkinin kuyruğuna bağlayıp onunla birlikte gitmiş. Tilki erik çekirdeğini kırmaya çalışırken Kahraman Cek yardımına koşmuş. Birlikten kuvvet doğarmış ve tilkiyi birlikte yenmişler. Tilki yenildikten sonra onların çaresiz olduklarını anlayıp onların yardımına koşmuş.

Aradan üç ay geçmiş ve sonunda tarlaya varmışlar. Vardıklarında bahçıvan onları görmüş ve onlara destek olmuş. Yıllar sonra erik çekirdeği bir erik ağacı ve Kahraman Cek ise bir çınar ağacı olmuş. Sabreden derviş muradına ermiş. Sonra her taraflarına tohum saçarak ve yardımlaşarak nerede ise orman olmuşlar. Ne de olsa bir elin nesi var, iki elin sesi varmış. Kıvanç David BULDAN 5-B

BARIŞ

Kavgasız gürültüsüz bir  yaşam,

Huzur  içinde  yattığımız  bir  akşam,

Neşe  içinde  kalktığımız  bir  gün,

Tüm dünyada  keşke  barış  olsa  her gün.

Dünyada  hiç   savaş  olmasa,

Bütün  çocuklar    hiç  ağlamasa,

Tüm  silahları   toplayalım,

Herkese   şeker  dağıtalım.

Barış  zamanı  bitti  yine,

Savaş  başladı   gene,

En  büyük  silahımızı  kullanalım,

Sevgiyle barışı sağlayalım.

Yıldız  ŞUURLU 6-B

BİR ADIM AT SADECE BARIŞ İÇİN

Tek bir şey istedim,

Sadece bir tane.

BARIŞ istedim,

Sadece bir kere.

Savaş oldu,

Barış istedim.

Kavga oldu,                                                                                           

Barış istedim.

Küslük oldu,

Barış istedim.

Kalmamış sevgi,

Kalmamış dostluk,

Dostluk nadir,

Kardeşim diyebildiğiniz

İnsanlık.

Barışı iste,

Dinleme düşmanlık isteyenleri,

Dinleme barış karşıtlarını

Dinle, sadece yüreğini dinle.

Kırma kalpleri,

Kırsan bile onar.

Kavgalar bitsin,

Dostluk olsun.

Kavgan olmasın onlarla,

Anlaşmazlık olmasın.

En azından bir tane

Can dostun olsun.

İlk adımı sen at,

Bir şey kaybetmezsin.

Önce sen, sonra dünya

Herkes barışsın.

Savaş olmasın,

Kavga olmasın,

Küslük olmasın,

Can dostum dediğin

Dostların olsun.

Sadece onun için,

Her şeyi göze alacağın,

Canın gibi

Dostun olsun.

İlk adımı sen at,

Gerisi gelir.

Dostluk dediğin,

Böyle olur.

İlk adımı sen at,

Can dostun yanındadır,

Dostların arkandadır,

Arkadaşların uzakta bile olsa

YANINDADIR.

                                                                          Duru AZARSIZ 6-B

ALİ'NİN KÖYÜ VE ALDIĞI DERSLER

Bir varmış, bir yokmuş, uzaklarda bir köyde Ali adında bir çocuk yaşarmış. Ali’nin ailesinin durumu iyiymiş ama her zaman istediklerini alamıyorlarmış. Ali kendisine verilen harçlığı hep harcarmış. Annesi ona bir gün “Damlaya damlaya göl olur oğlum, kullanmadığın paraları harcama, biriktir.” demiş.

Ali o günden sonra hep parasını biriktirmiş. Artık istediği şeyleri alabiliyormuş, tabii ki bir bütçe sınırı varmış. Alilerin bir de kedileri varmış. Kedileri hiç sabırlı değilmiş bu yüzden sinek yakalaması için Ali ona hep “Sabır kuvvetin diğer adıdır.” demek istermiş ama nerde? Kedisi anlamaz ki. Ali’nin birçok arkadaşı varmış. Bir gün top oynarlarken Ali topa bir vurmuş, en sinirli komşuları Ahmet Amca’nın evine gitmesin. Allah şimdi ayıkla pirincin taşını. Tam o sırada aşağı Mehmet Amca inmiş. Ahmet Amca “Çocuklar, burada geçirdiğiniz zamanı çalışarak geçirseniz okul birincisi olursunuz, haydi gidin evinize, ben yumuşatırım Mehmet Amca’yı.” demiş. Sonra tüm çocuklar evine dağılmış. Ertesi gün Ali dışındaki her çocuk Mehmet Amca’nın gelmesini dört gözle beliyormuş çünkü hepsi Ali’nin yaptığını söyleyecekmiş. Bazıları Ali ile dalga geçeceklermiş. Ama hiç ummadıkları bir şey olmuş. Ahmet Amca gelip Mehmet Amca’nın taşındığını söylemiş. Ali, Mehmet Amca’nın bizim yaptıklarımız yüzünden çileden çıkıp taşınabileceğini düşünmüş. Ali hem kıl payı kurtulduğunu düşünmüş hem de etekleri zil çalmış. Arkadaşları Ali’ye güldükleri için kendi başlarına gelirse diye korkmuşlar. Ekin Güney OKUMUŞ 5-B