BİLİNÇSİZ İNSANLAR

Merhaba, Benim adım Lili. Ben bir köstebeğim. Dört kişiden oluşan bir ailem var. Annem, babam, ablam ve ben. Annemin adı Sarah. Babamın adı Lio. Ablamın adı ise Zizi. Şimdi size bir anımı anlatacağım: Sabah erkenden uyandığımda kimse kalkmamıştı. Salona geçtim ve uyanmalarını bekledim. Ama kimse uyanmıyordu, televizyon izlemeye başladım. Birden ev sallanmaya başladı. Hemen masanın altına girdim ve sarsıntının durmasını bekledim. Beklediğim sırada içimden "Kesin bu bencil insanlardan biri olmalıydı, bu ilk kez olmuyordu ki..." diye geçirdim. Sallanma durmuştu. Bunun ardından yanıma ilk gelen kişi annem oldu. Annem "Bir şeyin var mı Lilicim?" diye sordu. Ben de bir şeyimin olmadığını söyledim. Sırayla ablam ve babam da geldi. Aynı soruyu onlar da sormuştu. Benim cevabım farklı değildi. Keyfim biraz kaçmıştı. Ama belli etmemeye çalışıyordum. Neyse… Herkes elini yüzünü yıkadı. Ardından annem kahvaltıyı hazırladı. Babam işe gidecekti, bu yüzden aceleyle kahvaltısını bitirdi. Biz de babamı uğurladıktan sonra kahvaltımıza devam ettik. Kahvaltıdan sonra annemin de izniyle arkadaşlarımla oyun oynamaya gittim. Okulda en yakın arkadaşım olan Bill ve sıra arkadaşım Rori. Akşama kadar saklambaç, körebe vb. oyunlar oynadık. Ayrılacağımız zaman arkadaşlarıma sarıldım. Evimin yolunu tuttum. Eve vardığımda çok yorulmuştum. Akşam eve gittikten bir saat sonra babam geldi. Yüzü beş karıştı. Bunu hepimiz fark ettik ve babama ne olduğunu sorduk. Babam söze: “Lili, bu haberin seni üzeceğini biliyorum fakat elimizden hiçbir şey gelmez.” dedi. Ben de ablam da daha da meraklanmış bir şekilde: "Baba ne oldu söylesene!" dedik. Babam bana dönerek: "Senin en yakın arkadaşın olan Bill bugün bir insan tarafından ezilmiş ve olay yerinde can vermiş." dedi. Ben çok üzülmüştüm ve ağlayarak odama gittim. Kara kara düşünmeye başlamıştım. Acaba zavallı Bill nasıl ölmüştü? Cani insan nasıl öldürmüştü onu? Bu insanlardan çekeceğimiz vardı. Tam bunları düşündüğüm sırada uyuyakalmışım. Ertesi gün Bill'in cenazesine gittik. "Dün onu son görüşümdü, ayrıca son sarılışım..." diye düşündüm. Cenazeden sonra eve gittik. Odama girdim, benden hemen sonra ablam yanıma geldi. Ablama "İnsanlardan artık nefret ediyorum. Dün sabah evde deprem oldu. Akşam da en yakın arkadaşımı öldürdüler." dedim. Zizi :"Haklısın. Onlara ben de çok kızıyorum." dedi. İnsanlar aslında kötü kalpli canlılar değil fakat hayvanlara çok zarar veriyorlar, bilinçsiz davranıyorlar. Sadece hayvanlara değil her şeye... Bizim açımızdan da düşünseler daha bilinçli olurlar. Biz mutlu oluruz, onlar da olur ama bilinçsiz olan insanlar bunu düşünemiyor sadece kendi rahatlarına bakıyorlar. EMPATİ KURALIM, BENCİLLİĞİ SONLANDIRALIM! Elif Bengisu TEKTAŞ 7-C