MAKYAJ MALZEMESİYİM!

Merhaba! Ben kadınların acil durum çantası olan makyaj malzemesiyim. Renkli ve parıltılı bir yapıya sahibim ve aynanın karşısında yaşıyorum. Sahibim beni her yere götürüyor. Hah! İşte ışık yandı. Uff! Sanırım buraya geliyor. Giysilerini giydi ve kahvesini içip dibime geldi. Onun ağzına, burnuna sürülmek istemiyorum ama yapacak bir şey yok. İlk başta rimelimi alıp beni kirpiklerine sürtmeye başladı. Ondan sonra da ağzına götürdü beni. Ağzı iğrenç kokuyor… Sonunda bitti diyeceğim ama gün daha yeni başlıyor. Beni çantasına attı ve etraf bir anda karanlığa büründü. Ve sıkıntıdan patlama saati başladı… 1 saat sonra çantasından telefonunu alırken fermuarı açık bıraktı. Sanırım bir randevusu vardı. Aynaya baktı ve beni eline aldı. Neyse ki kırmızı ışık uzun sürmezdi. Tekrar beni çantaya attı. Ve beni de alıp randevusuna gitti. 2 saat ise orada oyalandı; tabii arada tuvalete gidip yine beni yüzüne, gözüne sürdü. Sonra oradan da kalktı, saat 5 olmuştu. Eve gidişimiz 6. Beni çantayla beraber girişteki koltuğa koydu ve üstünü değiştirmek üzere koşarak yukarı çıktı. Sanırım yine acil bir işi vardı. Hemen aşağı indi ve beni kaptığı gibi komşuya gitti. Lanet olsun ki orada birbirlerine makyaj yapıp fotoğraf çekeceklermiş. Bir pis yüz daha mı? Off! Yaklaşık bir saattir ölmemek için dua ediyorum. Yeşil rengim tükendi bile! Neyse ki sahip beni masaya koydu ve oje sürmeye başladılar. İçimden iyi ki oje değilim diye geçirdim. O arkadaşa üzüldüm. Saat 8 gibi eve geldik, artık benimle işi bittiği için tanrıya dua ediyordum. Beni aynanın önüne koyup ışığı kapattı. Ada ÖNÇAĞ 7-B