SEVİMLİ Mİ SEVİMLİYİM

Merhaba, Benim kim olduğumu en son öğrenirsiniz. Şu anda durduğum yer aslında hiçbirinizin istemeyeceği bir durum. Çok pis kokulu ve berbat bir yer. Aslında pis kokulu dediğim yer bir kafes ve bana göre de çok küçük bir kafes. Ama aslında ben de küçüğüm. Büyük bir ihtimal ile kim olduğumu anlamışsınızdır. Ailemden koparıldım ve yetmiyormuş gibi bir de en yakın arkadaşım, sırdaşım, dostum öldü. Onu öldüren kişi ise belli değil ve ölüm nedeni de belli değil. Artık kim olduğumu söylüyorum ben bir hamsterim, adım Kariş açık kahverengi bir rengim olduğu için bana bu ismi verdiler diye düşünüyorum. Şu acayip insanlar hamsterlerin aptal olduklarını söylerler. Oysaki ben hiç öyle değilimdir. Durun size bir örnek vereyim. Mesela: - 32 x 1098 = 3488 - Türkiye 36-42 paralelleri, 26-45 meridyenleri arasındadır. - İspanya’nın başkenti Madrid'dir. Ve işte ben bunları biliyorum hatta daha fazla şey biliyorum ama şimdi daha akıllı olduğumu göstermek istemedim sonuçta (bu sözü kimin söylediğini bilmiyorum) ama birinin dediği gibi: "Akıllı olmak da bir şey değil, mühim olan o aklı yerinde kullanmaktır." Neyse, biz şimdi onu bırakalm da size başımdan geçen bir günü anlatmak isterim: "Sabah uyandığımda başımda dikilen 5 kişi vardı. Onları sahibim olan en sevdiğim Melisa, ben onu ısırdığım için beni sürekli yere atan Melisa’nın kardeşi Latifa (onu sevmiyorum), sahibimin bana sürekli yemek veren annesi, Melisa’nın babası (onu pek fazla görmüyorum) ve Melisa’nın tontiş anneannesi (o burada bir süreliğine kalıyor yani 3-4 ay gibi ) bunu Melisa söylerken duymuştum, ben olayı anlatmaya devam edeyim. Sanırım gece bir şey olmuş, ben kafesimden kaçmışım, bunu Melisa anlatırken duydum (artık bunu nasıl yaptıysam ) hiçbir şey hatırlamıyordum. Hatırlamamamın nedeni ise başımı vurduş olmammış. Ben devam ediyorum: Bir yerde ışık açıkmış, sonra Melisa’nın kardeşi kalkmış ve bir gölge görmüş ve çok korkunçmuş. Ama sadece bu gölgeyi görmüş, beni görmemiş; o yüzden de çığlık atmış. Tabii bunu herkes duymuş ve kalkmış; ben çığlıktan sonra kaçarken başımı vurmuşum. Gölge bir anda yok olmuş, herkes kalktığında ise hiçbir gölge görmemiş ve o yüzden Latifa’nın hayal gördüğünü sanmışlar. Ve nasıl olduysa ben kafese geri girmişim ( bunu da nasıl yaptığımı hatırlamıyorum ) bir bakmışlar ben kafesimdeyim. Sonuç olarak ben bir hamsterim ve öyle kalacağım ve inanıyorum ki buna benzer daha bir sürü olay yaşayacağım. Melisa KAHRAMAN 7-C