Kaldırımda
hızlıca koşmaya devam ettim. Hastaneden yeni çıkmıştım ve hastane, evime çok
uzaktı. Yağmur da yağdığı için daha hızlı koşmaya çalışıyordum. Yarım saat
sonra evimin bahçesini gördüğümde adımlarım yavaşladı. Bahçe kapısını açtım ve bahçeye
girdim. Evin kapısına doğru ilerledikten sonra çantamdan anahtarımı çıkarıp
hızlıca kapıyı açtım. Evin içine girdiğimde kapıyı hızlıca kapatıp salona
geçtim. Koltuğa oturduğumda hastanede doktorumun dedikleri aklıma geldi. 1
yılım kalmıştı. 1 yıl sonra ölecektim… Beremi çıkarıp bir kenara koydum.
Hızlıca odama çıkıp üstümü değiştirdim ve banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım.
Aynada kendime bakarken kel kafama takıldı gözlerim. Eskiden ne kadar da uzun
saçlarım vardı. Sarıydı saçlarım, herkes çok beğenirdi. Şimdi her şey çok daha
farklı.
Mutfağa
girdim ve kendime bir kahve hazırladım. Salona geçip koltuğa oturdum ve
dışarıda yağan yağmuru izlemeye başladım. Ne yapacağımı bilmiyordum. 1 yılım
kalmıştı ve ben ne yapacağımı bilmiyordum. Düşünmeye başladım. 1 yıl… 1 yıl
içinde ne yapabilirdim ki? Her geçen dakika çok önemliydi. Boş geçiremezdim
günlerimi. Keşke eskiden de böyle bilinçli olabilseydim. Geçen sürenin ne kadar
önemli olduğunu keşke eskiden de bilebilseydim. O zaman daha farklı olurdu,
dolu dolu geçerdi günlerim. Anı doyasıya yaşamalıydık. Bir daha öyle bir an
yaşayamayacakmışız gibi. Sanki yarın yokmuş gibi, sanki son günümüzmüş gibi ama
bunu şimdi fark etmem hiç doğru değildi. Öleceğimi bildiğim için gün içerisinde
çok daha fazla şey yapmak istemem doğru değildi. Ne zaman öleceğimi bilmezken
bunların farkına varmak doğruydu.
Herkesin
anı doyasıya yaşaması gerekirdi. Her an ölebiliriz ve bunun bilincinde olarak
yaşamak doğru olandı. Keşke böyle bir hata yapmasaydım. Keşke her an
ölebileceğimin bilincinde olarak hareket etseydim. Geçirdiğimiz her dakika, her
saat çok önemliydi. Ama kimse bunun farkında değildi. Herkes sadece hayatta
kalmak için uğraşıyordu. Hayatı yaşamıyorlardı. Hayatı yaşamak istemiyorlarsa
neden hayatta kalmak için uğraşıyorlardı? Geçirdiğimiz her an çok değerliydi…
“Her anı sanki başka bir
an gelmeyecekmişiz gibi yaşa.”
Elif BERTAN 8-B
