Merhaba.Ben tahta.Her gün siz ve öğretmenleriniz sayenizde türlü türlü bilgiler öğreniyorum.Ama bazen öğretmenlere çok kızıyorum,çünkü siz konuşunca öğretmenleriniz bana tebeşirle vuruyorlar.Sizden de şikayetçiyim üstümdeki yazıları siliyorsunuz sonra silgiyle bana boş boş vuruyorsunuz.Ama bazen de beni çok eğlendiriyorsunuz nasıl mı?Bana tebeşirle yazı yazınca o kadar çok gıdıklanıyorum ki.Ben çocukların hepsini tanırım.Hııı, bir de sizlerin bütün sırlarını,yaptıkları iyi ya da kötü şeyleri,mutluluklarını,mutsuzluklarını hepsini bilirim ben.Ama bence siz bana çok kötü davranıyorsunuz.Beni yıpratmasanız ben daha fazla çocuk tanıyacağım.Benim sınıfta bir sürü de arkadaşım var.En yakın arkadaşlarım tebeşirler ama onlar benim kadar yaşayamazlar.Ya ezilirler ya da biterler.Silgiyi de severim ama o beni bazen çok gıcık eder.Okul bittikten sonra bütün çocuklar mutlu olur ama ben mutsuz hem üstümdeki bilgiler silinir hem de sizler gidersiniz ama siz beni arkadaş olarak görüyor musunuz bilmem.Yeni bir güne başladığımızda en enerjik ben olurum,yeni bilgilere açık olarak.Çocuklar sabah uykulu olurlar bu sebeple bana hiç bakmazlar.Öğleden sonra olunca hepsi açılır.Kızlar benim üzerime resim yapar ya da yazı yazarlar.Erkeklerde sınıfa gelince kızların yazdıklarını silerler ve ben bu olayı izlemeyi çok severim.Hatta bazen insan olmak isterim ama tahta olmakta güzel.Ben işimde memnunum.İşte bu benim hayatım.
Melisa Yavuzdil
5-B
