Gerçekten
hayatımızın değerini bilmeden yaşıyoruz. Duygularımızı belli etmek istemeden,
hareket ve davranışlarımızın eleştirilmesini istemeden, sorunlarımızı kavga ve
gürültüyle çözmeye çalışıyoruz. Bence hayatımızı yani en değerlimizi dolu dolu
yaşamalı, bazen hata yaparak tecrübe kazanmalı, bazense gurur kaynağı
olmalıyız. Bir daha hayatımızı yaşayamayacağız. Bir daha geri dönemeyeceğiz.
Arkadaşlarımız, nefretimiz, mutluluğumuz, sevincimiz, ailemiz ve hatta aşkımız
bile olmayacak sonrasında. Şimdi onları ve duygularımızı, davranışlarımızı,
iyiliklerimizin ve kötülüklerimizin değerini bilmeliyiz. Bir kitabı bile
okurken dolu dolu okumalıyız. İnsanlar gittiklerinde anlamamalıyız değerlerini.
O anda doyasıya sarılmalıyız belki ya da özür dilemeliyiz yaptıklarımızdan
dolayı. Güzel günler, anılar bırakmalıyız akıllarda.
Arkadaşlarımızla
buluşmalı, küstüklerimizle barışmalı, çılgınlar gibi eğlenmeli, ya da sadece
100 klasik eseri okumalı insan. Kendi hedeflerimizi gerçekleştirmeli, belki de koşulsuz sevmeliyiz herkesi. Mesela ben hiç
görmediğim yerleri gezip hiç tatmadığım lezzetleri tatmak isterdim. Çünkü beni
bunlar mutlu ederdi ve hayatımı güzelleştirirdi. Bence siz de bir deneyin
derim. Çünkü hayat çok kısa ve bir tane. Elif KAYA 7-B
